Ludzie filmu: Roscoe Arbuckle. Niewinny grubasek, czy zabójca?

Roscoe Conkling Arbuckle, znany także jako Fatty Arbuckle (ur. 24 marca 1887 w Smith Center w stanie Kansas, zm. 29 czerwca 1933 w Nowym Jorku), amerykański aktor komediowy z okresu kina niemego, jedna z największych gwiazd swojej epoki, symbol komedii slapstikowej, jeden z najbardziej zasłużonych dla tego gatunku, obok: Charlesa Chaplina, Bustera Keatona czy Harolda Lloyda. W Polsce znany jako "Grubasek".

W 1913 roku, Roscoe postanowił spróbować swojego szczęścia w filmie. Wybrał Studio Keystone, z którym związany był sam Mack Sennett zwany "Królem komedii". Akurat nadchodziła moda na filmy, a teatry objazdowe miały wkrótce za sprawą tego zjawiska zapaść w kryzys. Roscoe wybrał więc odpowiedni moment na zmianę branży. Miał też doświadczenie przy swoim pierwszym filmie, więc wiedział czego może się spodziewać po nowym medium. Sennett szybko dostrzegł talent Roscoe, a w dodatku potrzebował nowego komika, bowiem gwiazda Keystone, Fred Mace, nie przedłużyła kontraktu. Mack Sennett zatrudnił również żonę Roscoe i jego siostrzeńca. Od roku 1914 wraz z inną gwiazdą tej wytwórni Mabel Normand stworzył duet komediowy "Fatty i Mabel", który w ciągu dwóch lat zarobił miliony dla wytwórni Sennetta i jego nowojorskich wspólników. Para komików była bardzo popularna aż do 1916 r., po czym przestali razem pracować. W tym samym roku Mack Sennett rozstał się też z Keystone. Roscoe postanowił spróbować swoich sił niezależnie od Sennetta.

Pod koniec 1916 r. Roscoe Arbuckle dostał propozycję nowego kontraktu. Oferowano mu $1.000 za każdy dzień oraz 25% dochodów z filmów w których występował. Dodatkowo zapewniono mu pełną kontrolę artystyczną i wolną rękę w sprawach realizacyjnych. Takich rzeczy się nie odmawia, więc nie odmówił. Ciężko pracował, aż do choroby, przez którą miał mieć amputowaną nogę.Musiał także zrzucić 80 funtów nadwagi i uzależnił się od morfiny.

Od 1917 r. Roscoe pracował pod sztandarem grupy "Comique". W Nowym Jorku poznał młodego Bustera Keatona i zaprosił go do współpracy. Przez następne półtora roku Roscoe nakręcił dziesięć filmów. Poprzez sztuczne popędzanie filmy traciły na jakości, ale studio musiało regularnie wypuszczać nowe tytuły, dlatego zdarzało się, że aktor grał w trzech filmach jednocześnie. Po tym okresie wzmożonej pracy zdecydował się na krótki urlop. Trzy dni spędzone w San Francisco miały odmienić jego życie już na zawsze.

Zatrzymał się w hotelu, w którym zatrzymała się również Virginia Rappe, młoda aktorka. Czy to Fatty ją zabił? Nie wiem, ale to jego oskarżono. Dostał zakaz na występowanie w filmach. Musiał to robić pod pseudonimami.

Virginia Rappe

 Ale w 1933 roku podpisał kontrakt z braciami Warner. Nocą po tym wydarzeniu zmarł. Ponoć z uśmiechem.

W Polsce nie spotkałem się z żadnym wydaniem DVD, czy VHS poświęconego tylko Fatty'mu. Jest parę filmów z nim, ale to w kolekcji Chaplina. No cóż w Polsce nie znają chyba nikogo innego z niemej epoki, tylko Chaplina.

Ludzie filmu: Mack Sennet. Twórca slapsticku. 

Filmowo: Sklep przy głównej ulicy. Antysemityzm na Słowacji.

Sklep przy głównej ulicy przeszedł do historii kina m.in. jako pierwszy zdobywca Oscara dla filmu środkowoeuropejskiego. Rok 1942, miasteczko na terenie tzw. państwa słowackiego. Miejscowe władze skrupulatnie realizują antysemickie przepisy o aryzacji żydowskiego majątku. Komendant Kolkocky proponuje szwagrowi, stolarzowi Antoniemu Brtkowi, objęcie sklepiku przy głównej ulicy odebranego starej Żydówce. Nieco naiwny Tono i jego żona Evelyna są zachwyceni propozycją. Tono jednak zmieni zdanie, gdy pozna właścicielkę tego sklepu.

recenzja DVD

Jozef Króner jako Tono Brtko

Ida Kamińska jako Rozálie Lautmanová

Pomnik Chwały wybudowany przez Niemców.

Polecam ten film, głównie dlatego by zobaczyć jak wyglądały czasy wojny na terenach Słowacji. Powiem tylko, że zupełnie inaczej niż u nas. Film jest znany głównie z gwiazdorskiej roli Idy Kamińskiej. Ida Kamińska urodziła się w Odessie, ale występowała także na deskach teatrów w Polsce. Prowadziła Teatr Żydowski. Opuściła Polskę w 1968 roku, gdy nasiliły się represje wobec żydów.Grała w filmach niemych w Polsce, potem na Czechosłowacji i USA. Rola starej żydówki jest jednym z największych jej osiągnięć. To trzeba zobaczyć.

 

Ostatnio kupiłem ten film w Saturnie za 9,99zł. Naprawdę warto!

Filmowo: Podróż na księżyc. Pierwszy science-fiction w historii kina.

Francuski film niemy z 1902 roku to przodownik w dziedzinie science-fiction i efektów specjalnych. Twórcą filmu był Georges Méliès. Niektórych może zdziwić fakt, że pierwszy sci-fi powstał we Francji, a nie w USA.

Film zaczyna się wyborem sześciu astronomów, którzy mają wziąć udział w ekspedycji na Księżyc. Po wyborze dochodzi do budowy pocisku i armaty. Zbudowawszy urządzenie, grupa naukowców zostaje wystrzelona w kosmos. Trafiają na powierzchnię Księżyca, a dokładniej – w oko satelity. Po wyjściu z pojazdu astronomowie zaczynają wiwatować na widok pozostałej w tyle Ziemi. Nad Księżycem przelatuje kometa. Naukowców obserwują inne planety i gwiazdy, mające ludzkie twarze. Burza śnieżna zmusza naukowców do skrycia się pod powierzchnią, gdzie znajdują dziwne rośliny. Następnie pojawiają się mieszkańcy Księżyca i biorą Ziemian w niewolę, zaprowadzając ich przed oblicze króla. Jeden z uczonych dotyka jednego z kosmitów czubkiem parasola, co powoduje wybuch i śmierć kosmity. Naukowcy uciekają ścigani przez tubylców. Jeden z nich upada i zostaje dogoniony, ale dotyka parasolem napastnika i dołącza do swoich kolegów. Naukowcy wskakują do rakiety w ostatniej chwili. Ostatni z naukowców, który nie zdążył dostać się do maszyny, własnoręcznie, za pomocą liny, przeciąga ja poza skraj księżycowego urwiska. Rakieta odbija się od Księżyca uciekając z satelity, żegnana przez wściekłe okrzyki mieszkańców Księżyca. Wkrótce pocisk woduje na Ziemi, na oceanie i zostaje wyłowiony przez statek.

 

 

 

Ciekawostki:

• Film powstał z 30 scen.

• W filmie użyto techniki płynnego przenikania się ujęć, montażu zdjęć oraz łączenia oddzielnie nakręconych obrazów (podwójna ekspozycja, maskowanie). 

• Czternastominutowy film, jak na tamte czasy uznany został za zbyt długi. Uważano, że ludzie nie wytrwają tyle podczas jednego tylko filmu.

• Twarz księżyca to twarz samego Meliesa. Jest to pierwszy taki efekt w kinematografii. 

• Film zajmował aż 280 metrów taśmy, co było ogromną jak na tamte czasy długością.

Film zachwyca wykorzystaniem efektów specjalnych, a ten film ma już 110 lat!!! Polecam go każdemu kinomaniakowi, a tym bardziej  miłośnikom sci-fi.

Gatunek	przygodowy, science-fiction, krótki metraż
Rok produkcji	1902
Data premiery	1 września 1902 4 października 1902
Kraj produkcji	Francja
Język	francuski
Czas trwania	8 min (25 fps) 14 min (16 fps)
Reżyseria	Georges Méliès
Scenariusz	Georges Méliès
Główne role	Georges Méliès Victor André Bleuette Bernon Jeanne d'Alcy Henri Delannoy

Filmowo: METROPOLIS. Największe osiągnięcie niemieckiego ekspresjonizmu.

Gdyby ktoś kazał postawić krytykom, który film niemy z Niemiec będzie najbardziej znanym i widowiskowym, nikt by nie postawił przysłowiowego grosza.

Premiera filmu odbyła się 10 stycznia 1927 roku, a film został ukończony w 1926 roku.

Gatunek	science-fiction
Data premiery	10 stycznia 1927 6 marca 1927
Kraj produkcji	Niemcy
Język	Film niemy (niemieckie napisy)
Czas trwania	210 min (premiera w Niemczech) 123 min (odtworzona wersja z 2002 roku)
Reżyseria	Fritz Lang
Scenariusz	Fritz Lang Thea von Harbou (na podstawie własnej powieści)
Główne role	Brigitte Helm Gustav Fröhlich
Muzyka	Gottfried Huppertz
Zdjęcia	Karl Freund, Günther Rittau
Scenografia	Otto Hunte, Erich Kettelhut, Karl Vollbrecht
Kostiumy	Aenne Willkomm, Willy Muller
Produkcja	niemiecka
Dystrybucja	UFA
Budżet	prawdopodobnie 7 milionów marek

fabuła:

Historia rozgrywa się w Metropolis - mieście przyszłości, którego społeczeństwo podzielone jest na dwie kasty. Jedną stanowi uprzywilejowana grupa intelektualistów korzystająca z wygód i rozrywek miasta, drugą, pracujące pod ziemią rzesze robotników. Władze w mieście sprawuje dyktator, John Fredersen. Pewnego dnia, jego syn, Freder, poznaje pochodzącą z wyzyskiwanej klasy robotniczej Marię. Chcąc ponownie ją spotkać udaje się do podziemi gdzie po raz pierwszy styka się z prawdą o okrucieństwie systemu zmuszającego ludzi do niewolniczej pracy. Zdruzgotany Freder postanawia zburzyć porządek miasta zarządzony przez własnego ojca. Pomóc ma mu w tym Maria, która na odbywanych potajemnie zgromadzeniach dodaje strudzonym ludziom otuchy, zapowiadając nadejście Pośrednika, który połączy umysł i ręce, które zbudowały miasto. Sytuacja komplikuje się kiedy Fredersen odkrywa prawdę i postanawia zwrócić robotników przeciwko Marii, zlecając szalonemu naukowcowi stworzenie jej złego sobowtóra - robota Futura. Nie będę dalej zdradzać fabuły, ale napiszę że skończyło się happy endem. 

Film naprawdę robi wrażenie rozmachem z jakim był produkowany. Przypominam, że to rok 1927!

Na mnie największe wrażenie zrobiły sceny, gdzie ukazywana była panorama miasta, oraz metamorfoza robota w Złą Marię. Przypominam także, że wtedy nie było komputerów, a produkcja efektów specjalnych była przez to utrudniona. Ale udało się, a film doi dzisiejszych czasów fascynuje swoimi efektami.

Budżet filmu wyniósł wg różnych źródeł: 6, 7, 15 milionów marek. Budżet gigantyczny jak na swoje czasy, można powiedzieć że się opłaciło, skoro to najbardziej znany niemy film z Niemiec. Nic bardziej mylnego. Film się okazał klapą finansową. Kto chciałby w latach dwudziestych iść na trzygodzinny seans? Wtedy to było za długo. Film został szybko zdjęty z kin i został skrócony i ponownie puszczany w kinach. Nie pomogło, nadal był niechętnie oglądany. Wkrótce został puszczany w USA, ale tam go strasznie okaleczyli, gdyż tam też uważano, że jest za długi.

Zła passa, wojna i czas zrobił swoje z filmem. Do dziś nie zachował się w całości. Zostało około 75proc. filmu z różnych kopii z całego świata. Jako ciekawostkę dodam, że film miał skomponowaną muzykę już podczas premiery.

Film ten dzisiaj można oglądać w prawie całości w kinach studyjnych, oraz na DVD. Nie widziałem nigdy aby leciał na jakimś kanale telewizyjnym. Jeśli macie takie informacje, to napiszcie w komentarzach.

CIEKAWOSTKI

• W role statystów wcieliło się 25 tys. mężczyzn (w tym 1100 ogolonych na łyso), 11 tys. kobiet, 750 dzieci, 100 czarnych i 25 Azjatów.

• Film kręcony był w Berlinie (Niemcy). 

• Film kręcony był od 22 maja 1925 do 30 października 1926 roku.

• Film kręcony był od 22 maja 1925 do 30 października 1926 roku.

• Podobno był to jeden z ulubionych filmów Adolfa Hitlera.

• Film ten ma aż 8 wersji różniących sie czasem trwania i ścieżką muzyczną

• Film został wpisany na Światową Listę UNESCO w 2001 roku.

• Fritz Lang odwiedził Nowy Jork w latach 20 i był pod ogromnym wrażeniem tamtejszych drapaczy chmur, które były dla ówczesnego mieszkańca Europy czymś niespotykanym.

• Erich Kettelhut, który projektował wieżowce Metropolis, zainspirował się budynkiem wieży górnośląskiej wybudowanej w 1911 roku w Poznaniu według projektu modernistycznego architekta Hansa Poelziga.

Ludzie filmu: Humphrey Bogart

Kim był? Każdy wie. To gwiazda światowego formatu, która dzięki swoim rolom, oraz życiu prywatnym jest jednym z najbardziej znanych i fascynujących aktorów na świecie.

Humphrey Bogart, właściwie Humphrey DeForest Bogart (25.12.1899-14.01.1957) był amerykańskim aktorem, którego wszyscy pamiętają przynajmniej z filmu Casablanca. American Film Institute umieścił go na pierwszym miejscu na liście "Największych aktorów wszech czasów".

1946

Nie jestem akceptowany w towarzystwie. Ludzie boją się zapraszać mnie do swoich domów. Obawiają się, że powiem coś Darylowi Zanuckowi czy Louisowi B. Mayerowi(współtwórca studia MGM), co zapewne zrobię. Jestem najbardziej nieuprzejmą osobą na świecie. Kiedy zaczynam być uprzejmy, słychać to w promieniu czterdziestu mil. (Humphrey Bogart o sobie)

Był to człowiek, który z trudem prawił komplementy, uwielbiał alkohol i papierosy. Miał nałogi, ale przez kobiety był uważany za ideał męskościi go wielbiły. Mężczyźni również. 
 Na planie pracował jak prawdziwy profesjonalista. Nigdy się nie spóźniał, zawsze znał swój tekst. Mając jednak zapisane w kontrakcie, że praca na planie kończy się o godzinie szóstej, potrafił w środku sceny przerwać granie i pójść na drinka.

A to jego wygrana filmografia:

• Sokół maltański (1941)

Detektywi Sam Spade i Miles Archer zostają zaangażowani przez panią O Shaughnessy do poszukiwań niejakiego Freda Thursbyego, który rzekomo zniknął z jej siostrą. Wkrótce Archer ginie w tajemniczych okolicznościach, a niedługo później zostają znalezione zwłoki Thursbyego. Spade próbuje sam wyjaśnić te morderstwa. Okazuje się, że zleceniodawczyni nie jest osobą, za którą się podawała. A jej prawdziwym celem jest odnalezienie Sokoła maltańskiego - bezcennej XVI-wiecznej statuetki. Nie jest to mój ulubiony film, ale tu właśnie widać geniusz Bogarta.

• Casablanca (1942)

Druga wojna światowa, Maroko. Rick (Humphrey Bogart) - właściciel nocnego lokalu w okupowanej przez Francuzów i ich niemieckich popleczników Casablance - rozpoznaje wśród gości swoją bliską znajomą sprzed lat, Ilsę (Ingrid Bergman). Kobiecie towarzyszy mąż Victor (Paul Henreid), ważny działacz ruchu oporu, poszukiwany przez nazistów. Mimo wciąż żywych uczuć do kobiety, Rick postanawia pomóc obojgu w ucieczce z coraz bardziej niebezpiecznego miasta...

• Skarb Sierra Madre (1947)

Meksyk lat dwudziestych. Dwóch poszukiwaczy przygód Fred Dobs i Bob Curtin po skończeniu swej zleconej pracy, szukając nowego zarobku spotyka poszukiwacza przygód Howarda, który twierdzi, że w pobliskich wzgórzach jest złoto. Razem z nim rozpoczynają kopanie. Wkrótce okazuje się, że coś znaleźli. Howardowi to wystarcza i wraca ze swoją działką. Dobbsa i Curtina ogarnia jednak gorączka złota, stają się nieufni wobec siebie, ale czy są gotowi zaryzykować przyjaźń? Film jest po prostu kwintesencją gry Bogarta. Gdybym mógł, to dałbym mu 11/10pkt. Bogart Jest tu niesamowity.

Dla wszystkich, którzy nie oglądali jego filmów!!!!!!!!!!!!! Dobra informacja, otóż można kupić te filmy za cenę około 30zł za film. Opłaca się, kupiłem je i muszę powiedzieć, że nie żałuję.

Nowa ankieta: Ulubiona postać animowana.

Serdecznie zapraszam do wzięcia udziału w ankiecie. Proszę wybierzcie swoją ulubioną postać z kreskówek. Jeśli macie jakieś ciekawostki lub sentymentalne historie, to piszcie poniżej w komentarzach.

A oto prezentacja postaci, które biorą udział w ankiecie:

Myszka Miki

Tom i Jerry

Kot Feliks

Króliczek Oswald (dokładniejsze tłumaczenie: Szczęśliwy króliczek Oswald)

Królik Bugs

Kaczor Donald

Scooby-Doo.

Postać, która wygra w ankiecie zostanie jako pierwsza opisana na moim blogu. Jeszcze raz zapraszam do głosowania!!!

Ludzie filmu: Mack Sennet. Twórca slapsticku.

Kim jest Mack Sennet wie na pewno każdy miłośnik komedii niemych. To ojciec slapsticku, czyli komedii w której dominowały bijatyki i gonitwy. Nazywany był KRÓLEM KOMEDII.

Wypromował w swoich filmach wielu znanych komików, m.in. Charlesa Chaplina i Roscoe 'Fatty' Arbuckle.
Każdy zna Charliego Chaplina. To właśni on u Senneta dostał pierwszą pracę w filmie, u niego założył pierwszy raz strój włóczęgi. Grali u niego także Ford Sterling, Harrold Lloyd i inni.

W 1912 roku założył KEYSTONE STUDIOS. Było to studio w Kalifornii na byłej fermie. Studio stało się sławne dzięki KEYSTONE COPS. Była to grupa niezdarnych policjantów. Grali ich emerytowani akrobaci i często ludzie z cyrku. Keystonowscy Policjanci byli niezbędni w klażdym filmie. Widownia zawsze śmiała się do bólu. Sceny do dziś śmieszą.

Trudno byłoby powiedzieć, który z jego filmów jest najlepszy. W końcu zrobił ich kilkaset. Jego filmy są w większości zachowane do dzisiejszych czasów.
Ale warto wspomnieć o tym, że to u Senneta pierwszy raz rzucano się tortami. Gag ten jest stary prawie jak kino, bo pochodzi z 1913 roku.

Mimo, że był KRÓLEM, to żadna sława i panowanie nie trwa wiecznie. Co go wykończyło? Odpowiedź jest prosta: DŹWIĘK. W erze dźwiękowej robił jeszcze wiele filmów, ale już nie miały tego polotu. Dodatkowo zniszczyła go cenzura.

Mało osób o nim pamięta, a wprowadził przecież nową odmianę komedii. Slapstick na pewno znacie z BENNY HILL SHOW i KEVIN SAM W DOMU. Za całokształt pracy dostał Oscara w 1937 roku. Jako ciekawostkę dodam, że to on ufundował szyld HOLLYWOOD w Fabryce Snów.